‘Hz. Peygamber ve Merhamet Eğitimi’

Bugün Hz.Peygamber’in (sav), merhamet etmeye ve müsamaha göstermeye
yönelik insanlığa sunduğu zengin mirastan yararlanmak ve sosyal yapıda
aksayan unsurların çözümünde bu dinamik değeri harekete geçirmek
gerektiğini ifade eden Görmez, “Bu hareket, küçük yaşta minik omuzlarına
hayatın tüm yükünün yüklendiği ve istismara açık çocukların
gözetilmesini, her yaşta ve sosyal tabakada mağdur insanların insanlık
onuruna yakışan bir şekilde saygınlıklarını yeniden kazanmasını ya da
son zamanlarda artış gösteren ve hepimizi insanlığımızdan utandıran
töre, şiddet, rant ve değişik gerekçelerle suiistimal edilen kadınların
korunmasını ve çeşitli sıkıntılara maruz kalmış tüm insanların
durumlarının iyileştirilmesini içine alacak bir merhamet seferberliğine
dönüşebilir. Bu çerçevede, bir merhamet eğitimi ve merhamet kültürü
seferberliğine muhtacız.” dedi.

“BENCİLLİK VE ŞİDDET İNSANLARI MUTSUZLUĞA MAHKUM EDİYOR”

Prof. Görmez, Peygamber Efendimiz’in (sav), bize öğrettiği
merhametin içimizde bir yerlerde sönmeye yüz tutmuş insanlık kandilini
yeniden tutuşturan ve bizi en temel halinde insanlığımıza geri çağıran
bir duygu, düşünce, tutum ve davranışlar manzumesi olduğuna dikkat
çekti. Görmez, insanın iç güzelliğini yansıtan ve merhamet duygusunun en
somut tezahürlerinden olan hasbilik, isar ve diğergamlık gibi toplum
dayanışmasının temel dinamiklerinin adlarının bile unutulduğu, bunların
yerini, daha çok kazanmanın, daha çok tüketmenin, bencilliğin ve
öğretilmiş bir şiddetin aldığı sosyal yapıların insanları mutsuzluğa
mahkûm ettiğini belirtti.

Toplumsal yapının, ilke ve normların ruh ve maneviyattan uzak
şekilde alelusul uygulandığı ve ahlaki değerlerin ancak müeyyidelere
bağlı olarak sergilendiği bir vitrin olmadığını kaydeden Görmez, şöyle
devam etti: “Aksine, sevgi ve muhabbet hislerinin, merhamet ve hürmet
tezahürleriyle insani ilişkilere yansıdığı bir yerdir. O (sav) bize
öğretmiştir ki hiçbir insan yaşadığı topluma kayıtsız kalamaz, inanan
insan için ise yanı başında acı çeken bir insana, gözyaşı döken bir
ihtiyaç sahibine, geleceğe dönük ümitlerini daha hayatının baharında
kaybetmek üzere olan bir yetime sırt dönmek, Allah’ın rızasına, Rabbin
vaat ettiği sonsuz güzellikteki cennet nimetlerine ve insanın yeryüzüne
gönderiliş misyonuna yüz çevirmektir. Kur’an, kendine has üslubu ile
‘Rabbimiz kendi üzerine merhameti yazdı’ diyerek (En’am, 6/54)
insanların aynı şekilde birbirlerine ve çevrelerinde bulunan tüm
varlıklara acıma hissiyle yaklaşmalarını istemiştir. Sevgili
Peygamberimiz’in (sav) tebliğinde yer alan merhamet vurgusu yeniden
okunmayı, üzerinde düşünülmeyi ve şiddetin açtığı yaralara merhem olarak
sunulmayı beklemektedir. ‘Merhametlilerin en merhametlisi’ tarafından
insanlığın son ümidi olarak gönderilen Hz. Peygamber (sav), birbirlerini
sevme, birbirlerine merhamet ve şefkat göstererek bütünleşme konusunda
‘bir vücudun organlarından farksız olan’ bir toplum oluşturmakla
görevlendirilmiştir. Dolayısıyla barbarlığın yaşam tarzı haline geldiği
Câhiliye toplumunu şefkat, insaf ve adalet ile tanıştıran Rahmet
Elçisi’nin (sav) izlediği yöntemler, belirlediği ilkeler, benimsediği
tavırlar, aldığı kararlar, kısacası merhameti öğretirken harcadığı
çabalar modern zamanların insanı ile bir kez daha buluşturulmalıdır.”

“PEYGAMBERİN (SAV) İZİNDE FİİLİ BİR MERHAMET SEFERBERLİĞİ BAŞLATILACAK”